note of Raoof Dashti's solo Exhibition in Aaran Art Gallery
یادداشتی از نمایشگاه ناپیدا، لمیده ها از ئوف دشتی در گالری پروژه های آران
مجموعه عکس های ناپیدا، لمیده ها از رئوف دشتی در گالری آران نوعی از دعوت به خیال بود. یک گاز از خیال چه طعمی دارد؟ تا به حال در لحظات قایمکی یک انگشت از شیره ی خیال را چشیده ای؟ عناصر اصلی و پایه ای عکس های دشتی ابزار خواب است. بساطی که همراهیمان میکند تا از دنیای فیزیکی پای در رویا و خیال بگذاریم، حال در نظر بگیرید دخل و تصرف هنرمندانه با چه میزان از وسوسه پابرچین پابرچین سایه بر ذهنمان می اندازد. ملحفه ای که از پس آرامیدن یک یا چند تن دست نخورده به جای مانده. انحناها و برجستگی هایی که نور و سایه هایی اغواگرانه از خود به نمایش می گذارند بسیار جذابتر از واقعیتی که گذشته ای نه چندان دور را در بر میگیرد. گویی همان دید زدن های قایمکی کودکانه دوباره بازگشته اند تا ما را قلقلک دهند. گویی داستانی را حدس میزنی که درست نمیدانی اش. گویی رازی سر به مهر در بستری اتفاق افتاده که همه مصرانه در تلاشند تا تو بی اطلاع از آن بمانی. البته گاهی اوقات هم یادت می آید که بستر خواب خودمان چقدر می تواند شبیه بستر خواب دوست سفر کرده باشد، درست وقتی که نیمی از بالش را به زیر سر داری و نیمه ی دیگر را در آغوش کشیده ای. چیدمان های هنرمند اشاره به فضاهایی به ظاهر نا مرتب با عناصر اصلی می کند. اما بعد تر به یاد می آوری که خواب می تواند در هر فضایی پا به عرصه ی تن معشوق خود بگذارد. معشوقه هایی که گاهی سردستی به بستر خواب می رفتند و گاهی بی رحمانه تمام آداب خواب را به جای می آوردند.این را پوسته های به جای مانده یاران سفر کرده فریاد میزند، این تصور من نیست. هنرمند با آوردن عناصری گاه مرتبط و گاهی کاملا بی ارتباط با هم، یا با کل مجموعه شالوده های خیال را بارور و بارورتر می سازد. مخاطب تا هر زمان که تصمیم بگیرد میتوند تجسم کند، تخیل کند، همزاد پنداری کند. موضوعی که هنرمند انتخاب کرده، موضوعی بسیار دم دستی اما به همان میزان هوش مندانه است. جای خواب بی دست مالی پس از یک وعده خواب همان تصویر آشنایی که همه ی ما میبینیم و تماشا میکنیم، همنشینی رنگ ها در کنار هم در هر کدام از قاب ها در مجموع حسی از گرمای توام با آرامشی ناپایدار را القاء میکرد. تونالیته های متفاوت قرمز و سبز در همنشینی با هم در بیشتر آثار مجموعه روایتی خوشایند و چشم نواز رنگ ها را بازگو میکند. در اغلب موارد عناصری بومی حاکی از جغرافیایی است که آثار در انجا عکاسی شده، حتی آگاهی به زمانی سفر میکنی که استاد کمال الملک خیره به گربه ای دست به قلم ایستاده است. و در آخر از خواب برمیخیزی و به زمان حال سفر میکنی.